"आफु दुखी भएर पनि हामी अरुलाई खुशी दिन सक्छौ"

PLAY

ब्लग लेख्नु मेरो लागि एउटा सपना थियो । passion भने हुन्छ । जसरी पनि सिकेरै छोड्छु भन्ने आत्मविश्वास थियो । र, छ अनि रहिरहने छ । यही आत्मविश्वासले धेरै नयाँ कुरा लेख्ने गर्छु, नयाँ–नयाँ ढाँचामा । लेखाई हो, लेख्दै गरेपछि सुध्रिन्छ रे । मैले लेखेर नथाक्ने कसम खाएको छु । तर बिना गुरु र बिना रचनात्मक आलोचना कदापि लेखाई सुध्रिदैन रे । म गुरु थाप्छु नि तपाईलाई । तपाई मेरो लेखाईको पथप्रदर्शक बनिदिनु न है । पढेर यसै नछाडि दिनु होला । सक्नु हुन्छ नेपालीमा, नत्र रोमन वा अंग्रजी मै भएपनि केहि पक्कै लेखिदिनु न ल

सम्झनासिल दिन्हरु, कत्ती याद आउछ त्यो दिन्हरुको तर के गर्ने याद्लाई त मनैमा ठाउँ बनाएर राख्नु पर्दो रहिछ |



जिन्दगी यो कहिल्यै नझर्ने एउटा फूल भैदिए हुन्थ्यो !!
सपनामा देखेका ति सबैकुरा,बिपनामा पैदिए हुन्थ्यो !!

कसैले आफ्नो र,पराइ नभनी,सबैको बुझ्ने मनभए हुन्थ्यो !
पबित्र मनले चोखो धड्कनले,सबले मायाँ लैदिए हुन्थ्यो

तिमी एकपल्ट मेरो हृदयको दर्पणलाई चिहाएर हेर,
तिम्रो अभाबमा रगतको आँशुले पोतिएको एउटा मुटुछ।
मेरो मायाँतिमिलाई सदा-सदा सगरमाथाझैं अटल रहनेछ।