"आफु दुखी भएर पनि हामी अरुलाई खुशी दिन सक्छौ"

PLAY

ब्लग लेख्नु मेरो लागि एउटा सपना थियो । passion भने हुन्छ । जसरी पनि सिकेरै छोड्छु भन्ने आत्मविश्वास थियो । र, छ अनि रहिरहने छ । यही आत्मविश्वासले धेरै नयाँ कुरा लेख्ने गर्छु, नयाँ–नयाँ ढाँचामा । लेखाई हो, लेख्दै गरेपछि सुध्रिन्छ रे । मैले लेखेर नथाक्ने कसम खाएको छु । तर बिना गुरु र बिना रचनात्मक आलोचना कदापि लेखाई सुध्रिदैन रे । म गुरु थाप्छु नि तपाईलाई । तपाई मेरो लेखाईको पथप्रदर्शक बनिदिनु न है । पढेर यसै नछाडि दिनु होला । सक्नु हुन्छ नेपालीमा, नत्र रोमन वा अंग्रजी मै भएपनि केहि पक्कै लेखिदिनु न ल

अधुरो जिवन


दुनिंयाँ ले डाहा गरे बसाइ अन्तै सार्छु भन्थ्यौ,

तिमीलाई पाए भने सबको माया मार्छु भन्थ्यौ ।

आँसु जति मेरो भाग खुसी तिम्रै नाम भयो,

आफु बसि अध्यारोमा उज्यालोमा पार्छु भन्थ्यौ ।

तिमी बिना मेरो जिवन अधुरो र अपुरो छ,

डुब्नु परे मै डुबुला सागर तिमीलाई तार्छु भन्थ्यौ ।

मलाई केथा दैबले नि तिमी माथी आँखा लाछ,

मेरैलागी आफ्ना सबै खराबि लाई खार्छु भन्थ्यौ ।