"आफु दुखी भएर पनि हामी अरुलाई खुशी दिन सक्छौ": उ

"आफु दुखी भएर पनि हामी अरुलाई खुशी दिन सक्छौ"

PLAY

ब्लग लेख्नु मेरो लागि एउटा सपना थियो । passion भने हुन्छ । जसरी पनि सिकेरै छोड्छु भन्ने आत्मविश्वास थियो । र, छ अनि रहिरहने छ । यही आत्मविश्वासले धेरै नयाँ कुरा लेख्ने गर्छु, नयाँ–नयाँ ढाँचामा । लेखाई हो, लेख्दै गरेपछि सुध्रिन्छ रे । मैले लेखेर नथाक्ने कसम खाएको छु । तर बिना गुरु र बिना रचनात्मक आलोचना कदापि लेखाई सुध्रिदैन रे । म गुरु थाप्छु नि तपाईलाई । तपाई मेरो लेखाईको पथप्रदर्शक बनिदिनु न है । पढेर यसै नछाडि दिनु होला । सक्नु हुन्छ नेपालीमा, नत्र रोमन वा अंग्रजी मै भएपनि केहि पक्कै लेखिदिनु न ल

उ - मेरो कलम

मान्दैन उ अचेल किन एकै पाइलो सर्न पनि
कागजमा अक्षरका बुट्टा सुन्दर भर्न पनि !!

मनका कुरा पोखिदिन नचाहेको होइन होला
तर किन चाहँदैन चाहेको काम गर्न पनि !!

कति सोध्छु चुप हुन्छ मौन बर्तै लिए जस्तो
मान्दैन उ अचेल किन मेरो सामु पर्न पनि !!

उपाय क्यै कसैलाई थाहा भए बताइदिनु
उस्कालागि तयार छु म त जे नै गर्न पनि !!
म त जे नै गर्न पनि !!

No comments:

हृदयको खाली ठाउँमा तिम्रो माया भरेकी छु

हृदयको खाली ठाउँमा तिम्रो माया भरेकी छु
आजभोलि घर छोडी तिम्रो दिलमा सरेकी छु

माया मलाई गर्ने भए चिठी लेखी पठाउनु
दोबाटोमा पाइला पर्दा दोधारमा परेकीछु

नभुल्नु है कसम खा'को बाँच्ने मर्ने सधैं सँगै
म त तिम्रो आँखाबाट हृदयमा झरेकी छु

दाँया आँखा फर्फरायो आउँछौ कि झैं लाग्यो आज
त्यसैले त फूल टिपी बाटोभरि छरेकी छु

रमुना श्रेष्ठ

फिर्ता देउ तिमी संग विताएका पलहरु

फिर्ता देउ तिमी संग विताएका पलहरु

कति गर्छौ रित्तिएको जीवन संग छलहरु ।।

खुसी लुटि आँशुदिई एक्लै छोडी गएपछी

भैगो अब नदेखाउ निर्धा संग बलहरु ।।

भन्छन् सबले ईश्वरले पाप धर्म देख्या हुन्छ

तिमीले नि भोग्नै पर्ला अन्यायका फलहरु ।।

मेरो मायाँ लत्याएर धनमा रम्दै हिड्ने तिमी

अन्धकारमा एक्लै पर्दा सम्झिलाग्ला गलहरु ।।

सुमित श्रेष्ठ

अनाम्नगर, काठमाडौं, नेपाल

Email-shresthabb@yahoo.com

चोट जति मलाई परोस

चोट जति मलाई परोस तिमि सधै हाँसी राख।
म मर्ने छु पल पल बरु तिमि सधै बाची राख ।

दुख पर्दा आवाज संगै ठुलो स्वर मा म रोइदिन्छु ।
त्यहिँ रुवाइलाई गीत सम्झी तिमि सधै नाची राख ।

प्रयास गर्छु जोड्नलाई बिगत का ति कथाहरु।
कहिले काहीं मेरो कथा तिमि आफै जाची राख ।

तिम्लाई सम्झी रोइदिउला कहिलेकाही एक्लै हुदा।
भाचिएको यो मन लाई तिमि अझै भाची राख ।

कसम नै तोडेर धोका दिनु थियो भने
झुटो कसम नखाई दिएको भए हुने थियो

एक्लै छोडेर जानु थियो भने सपनी
बिपनिमा भेट नभई दिएको भए हुने थियो

भन्थियौ तिमीले नबिस्हनु बिदाइ हुदा खेरी
किन आज निस्ठुरी भयौ तिमिनै फेरी

संक्का लाग्छ मनमा किन भयौ अर्काकी
ब्याथै भयो मैले माया लाएको तिमि सग

कति थिए मनका कुरा तिमीलाई सुनाउन भनि
मन भित्रै रहयो कति पर्खे तिम्रो यादमा तिम्रो

फोन आउछ कि भनि दिन गनी घण्टा समेत गनी

मनमनै

मनमनै एउटा शुन्दर, घर बनि सकेछ ।
चाहेको झैं खुसि दिने, बर बनि सकेछ ।

समाजका असमान ब्यबहार बदलिने
गरि दुईको एउटैहुने, थर बनि सकेछ ।
चाहेको झैं खुसि दिने, बर बनि सकेछ ।

भेट घाट कुराकानी, हुँदाहँदै नियमित
थाहैनपाई मायाँको चर बनि सकेछ ।
चाहेको झैं खुसि दिने, बर बनि सकेछ