"आफु दुखी भएर पनि हामी अरुलाई खुशी दिन सक्छौ"

PLAY

ब्लग लेख्नु मेरो लागि एउटा सपना थियो । passion भने हुन्छ । जसरी पनि सिकेरै छोड्छु भन्ने आत्मविश्वास थियो । र, छ अनि रहिरहने छ । यही आत्मविश्वासले धेरै नयाँ कुरा लेख्ने गर्छु, नयाँ–नयाँ ढाँचामा । लेखाई हो, लेख्दै गरेपछि सुध्रिन्छ रे । मैले लेखेर नथाक्ने कसम खाएको छु । तर बिना गुरु र बिना रचनात्मक आलोचना कदापि लेखाई सुध्रिदैन रे । म गुरु थाप्छु नि तपाईलाई । तपाई मेरो लेखाईको पथप्रदर्शक बनिदिनु न है । पढेर यसै नछाडि दिनु होला । सक्नु हुन्छ नेपालीमा, नत्र रोमन वा अंग्रजी मै भएपनि केहि पक्कै लेखिदिनु न ल

म र मेरो जन्म दिन


दुरी सबै मेटाइ आज
तिम्रो निश्चल नयनमा
एकै छिन अटाउन चाहन्थें
तड्पी काट्छु बाँकी दिन त
कमसेकम मेरो जन्म दिन
तिमीसँग बिताउन चाहन्थें
अफशोस तिमी कहाँ, म कहाँ
फगत आवाजहरुमा तिम्रो साथ छ
केवल शब्दहरुमा तिम्रो आत्मियता छ,
कति सुन्दर हुने थियो जिन्दगी
जब मेरो खुशीमा हाँसीदिने मुस्कान
मेरो सामु छाइदिने थियो त
कति सार्थक हुने थियो जिन्दगी
जब मेरा यी निरीह हातहरुमा
तिम्रो हातेमालो हुने थियो त,
म कता-कता हराइरहन्छु
तिमीलाई भेट्ने अटुट आशामा
म एक्लै-एक्लै कल्पिरहन्छु
त्यो दिनको सुमधुर प्रतिक्षामा
मनभरी एउटा विश्वास बोकेर
त्यो दिन आउनेछ
एक दिन अवश्य आउनेछ
जब यो नीरस जन्म दिनमा
अनौठो उन्माद छाउनेछ
जिन्दगीले जिउनुको
साँचो अर्थ पाउनेछ ।

No comments: