मेरा सपनाहरु

कसैलाई माया गरे कुन्नी कस्तो भुल भयो
आफ्नै मुटु चस्किरहने बेदनाको सुल भयो
तिमीलाई माया गरे खै कस्तो भुल भयो

मिल्काउदै छ्यौ मेरो माया बगरको ढुङ्गा जस्तो
भेट्यौ कि त माया कतै सुबास दिने फुल जस्तो
कस्तो मन रैछ तिम्रो काँचुली झै फेरिरहने
बनाउने भयौ यो आँखालाई फोटोमात्रै हेरिरहने ....

तिमीलाई मन दिए खै ! कस्तो भुल भयो
पराइको माया तिम्लाई सुबाश छर्ने फुल भयो
तिमीलाई माया गर्ने कस्तो मेरो भुल भयो ।

तिमी बिनाको जिबन भन्दा पिउनै जाती जहर बरु
त्यागी दिन्छु बाँच्छु भन्ने मेरा सबै रहर हरु ......
देख्यौ भने सपनिमा नडराउनु है ! अँधेरिमा
जुन बनी उदाइदिन्छु सधैं तिम्रो माझेरिमा

कसैलाई माया गरे कुन्नी कस्तो भुल भयो
आफ्नै मुटु चस्किरहने बेदनाको सुल भयो
तिमीलाई माया गरे खै कस्तो भुल भयो

यात्री
कुन मन्दिरमा जान्छौ यात्री,
कुन मन्दिरमा जाने हो ?
कुन सामग्री पुजा गर्ने,
साथ कसोरी लाने हो ?
मानिसहरूका काँध चढी,
कुन देवपुरीमा जाने हो ?
हाडहरूका सोन्दर खम्बा,
मांस पिण्डका दिवार ।
मस्तिस्कको यो सुनको छाना,
इन्द्रियहरुका द्वार !
नसा-नदिका तरल तरङ्ग,
मन्दिर आफू अपार !
कुन मन्दिरमा जान्छौ यात्री,
कुन मन्दिरको द्वार ?
मनको सुन्दर सिंहासनमा
जगदिश्वरको राज !
चेतनको यो ज्योति हिरण्य,
उसको शिरको ताज !
शरिरको यो सुन्दर मन्दिर,
विश्वक्षेत्रको माझ ।
भित्र छ ईश्वर बाहिर आँखा
खोजि हिंडछौ कुन पुर ?
ईश्वर बस्तछ गहिराइमा,
सतह बहन्छौ कति दूर ?
खोजी गर्छौ ? हृदय उगाऊ,
बत्ती बाली तेज प्रचुर ?
साथी यात्री बीच सडकमा,
ईश्वर हिंडछ साथ
चुम्दछ ईश्वर काम सुनौला
गरीरहेको हात
छुन्छ तिलस्मी करले उसले,
सेवकहरूको साथ ।
सडक किनारा गाउँछ ईश्वर
चराहूरूको तानामा
बोल्दछ ईश्वर मानिसहरूको
पीडा, दु:खको गानामा
दर्शन किन्तु कहीं दिंदैन,
चर्म-चक्षुले कानामा ।
कुन मन्दिरमा जान्छौ यात्री,
कुन नवदेश बिरानामा ?
फर्क फर्क हे ! जाऊ समाऊ,
मानिसहरूको पाउ !
मलम लगाऊ आर्तहरूको,
छहराइरहेको घाउ
मानिस भई ईश्वरको यो
दिव्य मुहार हँसाऊ ।