"आफु दुखी भएर पनि हामी अरुलाई खुशी दिन सक्छौ": मलाई जीन्दगीको उकालो काट्न मन छ

"आफु दुखी भएर पनि हामी अरुलाई खुशी दिन सक्छौ"

PLAY

ब्लग लेख्नु मेरो लागि एउटा सपना थियो । passion भने हुन्छ । जसरी पनि सिकेरै छोड्छु भन्ने आत्मविश्वास थियो । र, छ अनि रहिरहने छ । यही आत्मविश्वासले धेरै नयाँ कुरा लेख्ने गर्छु, नयाँ–नयाँ ढाँचामा । लेखाई हो, लेख्दै गरेपछि सुध्रिन्छ रे । मैले लेखेर नथाक्ने कसम खाएको छु । तर बिना गुरु र बिना रचनात्मक आलोचना कदापि लेखाई सुध्रिदैन रे । म गुरु थाप्छु नि तपाईलाई । तपाई मेरो लेखाईको पथप्रदर्शक बनिदिनु न है । पढेर यसै नछाडि दिनु होला । सक्नु हुन्छ नेपालीमा, नत्र रोमन वा अंग्रजी मै भएपनि केहि पक्कै लेखिदिनु न ल

मलाई जीन्दगीको उकालो काट्न मन छ

मलाई जीन्दगीको उकालो काट्न मन छ
आफ्नै नेपालीहरु सँग बस्दै खेल्दै
पिर मर्का अनी खुशी बाड्न मन छ ।
भुटेको मकैसंगै टन्न मोही खोज्ने यो मन
फापरको रोटी र नुन खुर्सानी खाने मन्न छ
फर्केर अतीत केलाउँदा
एक पटक फेरि बाल्य काल सम्झन मन छ

सानो छँदा, त्यो सल्लोको रूखमा
खोपेर आफ्नो नाम लेखेको,

भन्ज्याङ अनी दोवाटोमा
हाते साङ्लो बनाउँदै संगीहरूसंग
मूलको पानी पातमा थापेर पिउन मन छ ।

गुराँसे डाँडाको गुराँस चुम्न खोज्ने मेरो मन
एँसेलु र चुत्रो टिपी खाने मेरो मन
आफ्नै नेपालीहरु सँग बस्दै खेल्दै
मलाई जीन्दगीको उकालो काट्न मन छ
आफ्नै नेपालीहरु सँग बस्दै खेल्दै
पिर मर्का अनी खुशी बाड्न मन छ
मलाई जीन्दगीको उकालो काट्न मन छ ।

No comments:

हृदयको खाली ठाउँमा तिम्रो माया भरेकी छु

हृदयको खाली ठाउँमा तिम्रो माया भरेकी छु
आजभोलि घर छोडी तिम्रो दिलमा सरेकी छु

माया मलाई गर्ने भए चिठी लेखी पठाउनु
दोबाटोमा पाइला पर्दा दोधारमा परेकीछु

नभुल्नु है कसम खा'को बाँच्ने मर्ने सधैं सँगै
म त तिम्रो आँखाबाट हृदयमा झरेकी छु

दाँया आँखा फर्फरायो आउँछौ कि झैं लाग्यो आज
त्यसैले त फूल टिपी बाटोभरि छरेकी छु

रमुना श्रेष्ठ

फिर्ता देउ तिमी संग विताएका पलहरु

फिर्ता देउ तिमी संग विताएका पलहरु

कति गर्छौ रित्तिएको जीवन संग छलहरु ।।

खुसी लुटि आँशुदिई एक्लै छोडी गएपछी

भैगो अब नदेखाउ निर्धा संग बलहरु ।।

भन्छन् सबले ईश्वरले पाप धर्म देख्या हुन्छ

तिमीले नि भोग्नै पर्ला अन्यायका फलहरु ।।

मेरो मायाँ लत्याएर धनमा रम्दै हिड्ने तिमी

अन्धकारमा एक्लै पर्दा सम्झिलाग्ला गलहरु ।।

सुमित श्रेष्ठ

अनाम्नगर, काठमाडौं, नेपाल

Email-shresthabb@yahoo.com

चोट जति मलाई परोस

चोट जति मलाई परोस तिमि सधै हाँसी राख।
म मर्ने छु पल पल बरु तिमि सधै बाची राख ।

दुख पर्दा आवाज संगै ठुलो स्वर मा म रोइदिन्छु ।
त्यहिँ रुवाइलाई गीत सम्झी तिमि सधै नाची राख ।

प्रयास गर्छु जोड्नलाई बिगत का ति कथाहरु।
कहिले काहीं मेरो कथा तिमि आफै जाची राख ।

तिम्लाई सम्झी रोइदिउला कहिलेकाही एक्लै हुदा।
भाचिएको यो मन लाई तिमि अझै भाची राख ।

कसम नै तोडेर धोका दिनु थियो भने
झुटो कसम नखाई दिएको भए हुने थियो

एक्लै छोडेर जानु थियो भने सपनी
बिपनिमा भेट नभई दिएको भए हुने थियो

भन्थियौ तिमीले नबिस्हनु बिदाइ हुदा खेरी
किन आज निस्ठुरी भयौ तिमिनै फेरी

संक्का लाग्छ मनमा किन भयौ अर्काकी
ब्याथै भयो मैले माया लाएको तिमि सग

कति थिए मनका कुरा तिमीलाई सुनाउन भनि
मन भित्रै रहयो कति पर्खे तिम्रो यादमा तिम्रो

फोन आउछ कि भनि दिन गनी घण्टा समेत गनी

मनमनै

मनमनै एउटा शुन्दर, घर बनि सकेछ ।
चाहेको झैं खुसि दिने, बर बनि सकेछ ।

समाजका असमान ब्यबहार बदलिने
गरि दुईको एउटैहुने, थर बनि सकेछ ।
चाहेको झैं खुसि दिने, बर बनि सकेछ ।

भेट घाट कुराकानी, हुँदाहँदै नियमित
थाहैनपाई मायाँको चर बनि सकेछ ।
चाहेको झैं खुसि दिने, बर बनि सकेछ